بررسی اثر عصاره میگو بر روی دیابت تجربی در رت

مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر عصاره میگو، گلی بنکلامید و وانادیوم بر روی تغییرات قند خون رت های دیابتی انجام گرفت. شش گروه رت نر (در هر گروه 6سر)بوسیله استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. گروه اول در شرایطی مشابه سایر گروه ها بعنوان گروه کنترل نگهداری شدند. گلی بنکلامید، وانادیوم، عصاره میگو (بصورت خوراکی) و عصاره میگو (بصورت داخل صفاقی) به ترتیب در گروه های دوم تا پنجم در روز هشتم بعد از تزریق استرپتوزوتوسین تجویز شدند. داروها بصورت هر دو روز یک بار از روز هشتم تا روز هیجدهم بعد از تزریق استرپتوزوتوسین تجویز شدند. گروه ششم از روز اول تا روز هشتم عصاره را بصورت داخل صفاقی دریافت کرد و سپس همانند سایر گروه ها درمان ادامه یافت. قند خون در روز هشتم قبل از تجویز داروها و سپس 1، 3، 24 ساعت بعد و در روز پانزدهم اندازه گیری شد. هموگلوبین گلیکوزیله سرم در روز هجدهم اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که عصاره میگو بطور معنی داری توانست اثر پیشگیری کنندگی بر روی شدت دیابت داشته باشد و مانع افزایش قند خون در مقایسه با گروه های دیگر گردد. در حالی که تجویز پیشگیرانه عصاره میگو هموگلوبین گلیکوزیله را افزایش داد. عصاره خوراکی در یک و 24 ساعت بعد از تجویز قند خون را بطور معنی داری کاهش داد. در حالی که گلی بنکلامید و وانادیوم تاثیر معنی داری بر روی قند خون نداشتند. این بررسی نشان می دهد که میگو می تواند اثر حمایتی بر کاهش شدت دیابت داشته باشد اگرچه نیازمند تحقیقات بیشتری در این زمینه می باشد.